بردن یا باختن مهم نیست...
آنچه اهمیت دارد، این است که مسیر یابی ات خوب باشد.
به چاه که رسیدی بدانی این چاه است و به پل که رسیدی میانبر بزنی.
برگه امتحانی خودم را که مرور میکنم آنجاهایی نمیسوزم که اشتباه نوشته ام..آنجاهایی میسوزم که فکر میکرده ام درست نوشته ام...
شناخت حق و باطل که حاصل شد، برنده ای و لاغیر !
ومن هراسانم... ،هراسان از اینکه باطل را حق یافته باشم. و آنقدر ندانم که ندانسته از دنیا روم.
هراسانم از آرام گرفتن بعد از امتحان، میترسم از اینکه در رنج نباشم و ابتلائات بسراغم نیاید .
و هیچگاه نفهمم که باخته ام و در پیروزی کاذب نماز بگذارم و خدایم را بپرستم .خدایی که آن هنگام یا رهایم کرده یا امتحان های خیلی سطح پایین تری را برایم در نظر گرفته است...
